Maya's art work on clay -The idol of "Ganpath"

Maya's Mural painting work on shirt

Maya's hand made wall hanging with 'Kathakali" face on it

Maya's another work on crockery plate-"Theyyam"-A ritual art form of North Malabhar,Kerala,India.

Maya's art work on crockery plate-"The Wait"

Maya's painting-"Maa Durga" on canvas

"വീണപൂവി"ൻ ഗതി. [എഴുതിയത് മായാരാജേഷ്,ഷാർജ ദിവസം:20-ഒക്ടോബർ -2013]

"വീണ പൂവി"ൻ ഗതിയത് വരും നൂനമവർക്കു-
ആരാണോ പായും പുറകെ 
വാണീ കടാക്ഷമില്ലാതെ
ലക്ഷ്മീപ്രസാദത്തിന്നു മാത്രമായ്... 

വിവേകബുദ്ധിയില്ലാതെ,
വിത്തത്തിന്നു മാത്രം പുറകെ...
ലക്ഷ്മി വരണം വാണിമാതാവിലൂടെമാത്രം...

ഇല്ലാതാകണമഹങ്കാരം അറിവിനാൽ
നിറയണം ലോകനന്മ മനസ്സിലുമെങ്കിലൊ-
വരുകില്ലീ ദുർഗതിയാർക്കുമെ സത്യമായ്പറയുന്നു ഞാനും 

അമരത്വമാർന്നിടുമവരീ-
ഭുവനത്തിൽ നിന്നടർന്നു കൊഴിഞ്ഞ ശേഷവും... ഓർത്തിടുമവർക്ക് ശേഷവും 
ലോകമവരെ സ്നേഹാദരങ്ങളോടെ മാത്രം..

Wish you all a Very "Happy Maha Navami"...  

പുസ്തകപൂജയിൽ 
അക്ഷരപുണ്യമായ് വിരിയും
അംബികേ മൂകാംബികേ
ദർശനമരുളുക ശാശ്വതേ,മായേ
വരപുസ്തകധാരിണീ മൂകാംബികേ

ആദ്യാക്ഷരമായ് വിരിയും നീ 
കുരുന്നുകൾ തൻ നാവിന്മേൽ
കലകൾക്കും,സകലശാസ്ത്രങ്ങൾക്കും
ഇരിപ്പിടമാം തേജസ്സേ വാണീമണി.


[എഴുതിയത്: മായ, ദിവസം ; 13-ഒക്ടോബർ -2013 ]

May Mother Durga bless you with all you need and bless your lives with peace and happiness now and always by removing all the evil from your mind,body and soul...I wish.

.

Dear friends,

This is my first attempt to  write poems in Hindi in Face book and blog.I am trying to bring out those lines in to life which I have scribbled here and there in my note books since my childhood/ teenage .Please pardon me if there is any mistakes,as I am not a native speaker of the language used to create it.]

“ सचा प्यार I" [यह शायरी लिखा हे मायाराजेश ,शारजा से - तिथि: १०-अकतूबर -२०१३] [This poem is written by Mayarajesh, Sharjah- 

Date: 10-October-2013]

“ सचा प्यार I “

जब जब में तुजे देखती हूँ

तब तब मेरे दिल में यह हयाल आती है

तुम आ गए हो मेरेलिए 

सिर्फ मेरेलिए इस दुनिया में 

जब में थी सिर्फ नौ साल की एक बालिका 

तब से में जान चुकी थी कि

तुम हो ,तुम ही हो, मेरा भविष्य,

मेरी पूजा और मेरी अपनी ज़िन्दगी भी

जब से में ने देखा तुज्को 

ज़िन्दगी में पहली बार 

जान चुकी थी में कि 

तुम ही हो, सिर्फ तुम ही हो,

मेरा जीवन और जीवन साथी भी

न जाने किसने बताया हो मुजको 

इतनी छोटी उम्र में ही 

कि बनोगे तुम मेरे अपने 

हमेशा हमेशा केलिए

आज तुजको अपना पा कर 

स्वस्थ खुश हूँ में तन मन से

शुक्रिया कैसे करूँ में खुदा की

जिसने देखा संभाला, अनमोल-

मोती जैसे हमारे प्यार को

सचे दिल से जो करता हे प्यार

सच्चा होता हे जिसके प्यार 

वह जीत ही जाता हे आखिर 

किसी तूफ़ान से टकरा कर भी 

जो सचा प्यार करता हे 

जो प्रेमी सचा होता हे 

वह डरता नहीं दुनिया से भी

आंधी से या तूफ़ान से 

वही जीत पा जाता हे 

प्यार के उस दुनिया में ,

और खुदा के सामने भी

वह हमेशा मिल ही जाता हे 

अपने सचे प्रेमी से-

जनम जन्मों के साथी से I

अमर रहेगा उन का प्यार

जो करता हे सच्चे दिल से प्यार I

बिना सोच के अपने का -

करता हे भला दूसरों को I

“ഭക്തമീര” - യോഗിനിയാം ഭൂലോകരാധ! [ഈ കവിത

എഴുതിയത് മായാരാജേഷ്,ഷാർജ. ദിവസം: 9-ഒക്ടോബർ-2013]


“ഭക്തമീര” - യോഗിനിയാം ഭൂലോകരാധ! "

മഞ്ജുളരൂപവും,സന്യാസതുല്യമാം
ശാന്തമാം ഭാവവും ചേർന്നൊരു കുമാരിയിവൾ - മീര!

തേജസ്സോലും മിഴികളും, രജപുത്രവീര്യവും
ആത്മാവിലലതല്ലുമാനന്ദഭാവം വിരിയും മുഖവും
നിമിഷാർധം പോലും വിട്ടു പിരിയാതെ-
നാവിൽ ശ്രീകൃഷ്ണനാമവും
ഇവളത്രേ കൃഷ്ണന്റെ മീര....ഭൂലോകരാധിക!

ജനിച്ചു പുകഴ്പെറ്റ ഭാരതമണ്ണിലിവൾ,
അരചന്മാരുടെ മണ്ണിൽ -രാജസ്ഥാനിൽ,
സൂര്യവംശിയായ്, മേർത്തകുമാരിയായ്
കൃഷ്ണഭക്തയായ് നിഷ്കളങ്കയായ്

കൊട്ടാരത്തിൽ ജനിച്ചൂയിവൾ,
കൊട്ടാരത്തിൽ വളർന്നൂ
മനസ്സിലുറച്ചൂ ഭക്തി,ദ്വാരകാനാഥനിൽ
ഭക്താനാം താതൻ രത്തൻ സിന്ഹിനാലതു നൂനം.

ഋഷി നല്കിയ കൃഷ്ണ ബിംബത്തെ ചൂണ്ടിക്കളിയായ്-
പ്പറഞ്ഞു മാതാവവൾ കുഞ്ഞായിരിക്കും നാളിൽ
- "ഇത് തന്നെ  നിൻ സഖാവും, പതിയും ;
ചരിച്ചു കൊള്ളുക നീയിനിയിവനുടെ പാതയിൽ  താൻ”.
വിശ്വിച്ചന്നു മുതലവൾ; കരുതി  തൻ പതിയായ് തന്നെ..
ലോകൈകനാഥനാം  ഗിരിധർ ഗോപാലനെ...

രാജ്ഞിയാമമ്മ തൻ മരണശേഷം , സ്വന്തം
മാതുലനൊപ്പമായ് കൊച്ചുമീര തൻ ശേഷബാല്യം,
മംഗളമാകും യൗവനകാലത്തിങ്കൽ
മാതുലൻ, മീര തൻ വേളിയും ചെയ്യിച്ചു,
ചിറ്റോറിൻ കുമാരനാം ഭോജനുമൊത്തു തന്നെ.

സാത്വികനാം, പതി -"ഭോജൻ";
തുണച്ചു മീരയെ, ഭക്തനാകുക  മൂലം;
അംഗീകരിച്ചില്ല മറ്റാരും, പതി തൻ കൊട്ടാരത്തിൽ
ശുദ്ധയാമാ ബ്രഹ്മപ്രണയിനിയെ --ചിറ്റോറിൻ റാണിയെ!

വിധി തൻ വിളയാട്ടത്തിലവൾ വീണ്ടുമുലഞ്ഞപ്പോൾ
പതിയും ഗമിച്ചു മൃത്യുപുരിക്ക് വൈകീടാതെ…
പരീക്ഷണങ്ങൾ  കൊണ്ട് വീണ്ടും മൂടിനാൻ മാധവൻ,
ഇളകീലവൾ തെല്ലും യോഗിനിയാക മൂലം…

കൃഷ്ണനാമത്തിൽ തന്റെ
ജീവിതദു:ഖത്തെയൊന്നായ്-
തൻ ശക്തിയാക്കീയവൾ
സമർപ്പിച്ചു സർവസ്വവു-
മീശനിൽ തന്നെ സദാ  !

ഭക്തപ്രിയനാം   മുകുന്ദനിൽ,
അനാഥ രക്ഷകനിൽ, ലോകൈകനാഥനിൽ!
"മീര തൻ പ്രഭു ഗിരിധർ ഗോപാൽ"
മന്ത്രമായ് ചുണ്ടുകളിൽ,
തോഴനായ്,രക്ഷയും സദാ.

സാധു- സജ്ജനങ്ങൾക്കൊപ്പം ആടിയും പാടിയുമവൾ
പുകഴ്ത്തി കേശവനെ,യശോദാനന്ദനനെ..
സഹിച്ചില്ലിതൊന്നും,കൊട്ടാരബന്ധുൾക്കൾക്ക്,
അഹങ്കാരമായ്,,അനാശാസ്യമായ്,ചിത്രീകരിച്ചതവർ!

എശിയില്ലിതൊന്നും -
പരമമുക്തയാം റാണി മീരയെ,
പ്രണവത്തെ പ്രണയിക്കുമാ കണ്ണന്റെ-
മായാരാധയെ, ശുദ്ധഭക്തയെ.

ഭർതൃസോദരൻ വിക്രമാദിത്യനും,
പിന്നെ സോദരി ഉദാബായിയും
ഒരുക്കീ കുതന്ത്രങ്ങൾ ഒന്നോന്നായി
സാധുമീരയെ തീർത്തിടുവാനായിത്തന്നെ!

കൊടുത്തൂ ഉഗ്രവിഷം “പ്രസാദ”മെന്ന പേരിൽ
കഴിച്ചൂ അനന്തശായി തൻ നാമം ജപിച്ചവൾ
അടുത്ത നിമിഷത്തിൽ ഘോരമാം  സർപ്പവിഷം
മാറ്റീ ഭക്തവത്സലൻ -കണ്ണൻ ദിവ്യമാം അമൃതമായ് !!!

പാകീ ഇരുമ്പാണികൾ അവൾ തൻ
മെത്തയാകവെ ക്രൂരരവർ പിന്നെയും -
അറിഞ്ഞതില്ലാ മനം മുകുന്ദനിലുറയ്ക്ക മൂലം
കൃഷ്ണ..കൃഷ്ണായെന്നു ജപിച്ചു കിടന്നതും
ആണികൾ മാറി പൂമെത്തയായതും മാറിപ്പോയി !!!

വിഷത്തെപ്പോലും വെല്ലും ഭക്തി തൻ
ശക്തിയറിയാ മൂഡരാമവർ
മെനഞ്ഞു കുതന്ത്രങ്ങൾ
വീണ്ടുമങ്ങോരോ വിധം

കൊടുത്തു വിട്ടു പൂക്കുട്ടയിൽ
ഘോരസർപ്പത്തെ, മീര തൻ കൈയിലായ്
"ഗിരിധറി"നു ചാർത്തുവാൻ
സുഗന്ധമോലും പൂമാലയെന്നു നുണ ചൊല്ലി..!

മനസ്സാ സ്വീകരിച്ചു ശുദ്ധയാം മീരയുമത്
തുറന്നു കൂടയും, അത്ഭുതമെന്നേ വേണ്ടൂ!
മാറിനാൻ ‘മാധവമായ’യാൽ സർപ്പം
ശരിക്കും വാസനിക്കും പൂമാലയായ് തന്നെ!!!

ശേഷകാലം കഴിച്ചു മമ  മീര
ഭക്തിരസത്തിൽ  മുങ്ങീ
സന്യാസിനിയായീ  മുദാ
ദ്വാരകാനാഥൻ തന്റെ-
പുരിയിൽ, ക്ഷേത്രത്തിലായ്.

പ്രാർഥിച്ചു നിൽക്കേയൊരു ദിനം
മാലോകരെല്ലാം കാണ്കെ  മീര
അലിഞ്ഞു ചേർന്നൂ ശുദ്ധപ്രേമത്തിൻ  മൂർത്തിയിൽ
ദ്വാരകാനാഥന്റെ കമനീയബിംബത്തിങ്കൽ !!!

കണ്ടു നിന്നവരെല്ലാം അറിഞ്ഞൂ മീര തൻ
കടുത്ത ഭക്തി തൻ പൊരുളും,ശുദ്ധതയും
അറിഞ്ഞു വാഴ്ത്തീയവർ "ഭക്തമീര' എന്നവളെ !!!
ചിറ്റോറിൻ യശസ്സുയർത്തിയ കുമാരിയാം യോഗിനിയെ !

ജന്മജന്മാന്തരങ്ങളായ് തൻ
ഒറ്റക്കമ്പി വീണയിലായ്
കണ്ണനെ ആവാഹിച്ച
പവിത്രയാം മീരാഭായ് തൻ-
പുണ്യമാം ഓർമകൾക്ക്
മുന്നിലെന്നാത്മപ്രണാമം…
സ്നേഹാദരങ്ങൾ തുളുമ്പുമെൻ
ഹൃദയത്തിൻ എളിയ പ്രണാമം.

"ബാല്യകാലം" - ഈ കവിത എഴുതിയത് മായാരാജേഷ് ,ഷാർജ

ദിവസം- 8-ഒക്ടോബർ -2013

[ഇന്ന് കാലത്ത് എന്റെ കൂട്ടുകാരിയുടെ ഫേസ് ബുക്കിലെ 
"ഫയർ ഫ്ലൈസ്" എന്ന പേരിൽ വന്ന ഒരു ചിത്രമാണ് ഈ കവിത എഴുതാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്.ഇത്തരുണത്തിൽ ഞാനാ കൂട്ടുകാരിയോട് അളവറ്റ നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തിക്കൊള്ളുന്നു.]

മിന്നാമിന്നി ..മിന്നും..മിന്നി..
നിന്നെക്കാണാൻ എന്ത് രസം!
ഇരുട്ട് വീഴും ഇടവഴിയിൽ 
കുളത്തിനരുകിൽ, കുന്നിൻമേൽ
വെട്ടം കാട്ടും, പാറി നടക്കും...
കുട്ടികൾ ഞങ്ങടെ തോഴൻ നീ.

കുഞ്ഞുന്നാളിൽ കുട്ടികൾ തൻ
വിരിഞ്ഞു വരുന്നൊരു ഭാവനയിൽ
മാനത്തൂന്ന് പൊഴിഞ്ഞു പയ്യെ,
ഭൂമിയിൽ വീണൊരു നക്ഷത്രം നീ.
സ്വർലോകത്തെ വെളിച്ചം നീ..

നീയും,മഴയും,മഴവില്ലും
കടലും, ആനക്കുട്ടികളും,
കുട്ടികൾ ഞങ്ങടെ ആനന്ദം!
കുട്ടിക്കാലത്തെ ആനന്ദം!

മഴയുള്ളപ്പോൾ നീ വന്നാൽ
ഞങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തേനാണേ
പുതപ്പിനുള്ളിലെയിരുട്ടിനുള്ളിൽ
നിന്നെ നോക്കിയിരുപ്പാണേ.

മഴയും മിന്നാമിന്നികളും
ഊഞ്ഞാലും,മയിൽപ്പീലിയും,
വളപ്പൊട്ടും, പാവക്കുട്ടികളും
കുട്ടികൾ ഞങ്ങടെ ആനന്ദം!
കുട്ടിക്കാലത്തെ ആനന്ദം!

രാത്രി വിളക്ക് കെടുത്തുമ്പോൾ
ഇന്നും നിന്നെ ഓർക്കും ഞാൻ
ഇരുട്ടിലീ നഗരത്തിന്റെ-
കടുത്ത ചായക്കൂട്ടുകളിൽ,
നിന്നെക്കാണാതാകുമ്പോൾ
കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ മിഴികളുമായ്
ഓർമ്മകൾ തൻ ചിറകേറും ഞാൻ…

മിന്നാമിന്നി..മിന്നും മിന്നി
എവിടെപ്പോയ് നിൻ കൂട്ടുകാർ?
സ്നേഹം വറ്റിയ ലോകത്ത്
കളഞ്ഞു കിട്ടിയ തങ്കം പോൽ
പറന്നു വന്നൊരു സ്നേഹിതനെ
അലിഞ്ഞു പോയോ നിൻ ചന്തം;
പുതുബാല്യത്തിൻ സ്വാർത്ഥത പോൽ?

"വാണീവന്ദനം" 

[ഈ കവിത എഴുതിയത് മായാരാജേഷ്, ഷാർജ, ദിവസം : 05-ഒക്ടോബർ -2013]

മാതേ മനോഹരി , മാതംഗി ശാരദേ, 
മാലതീ..സുന്ദരീ., വിജ്ഞാനദായിനി
ബ്രഹ്മകാമിനി ,സുമുഖി സുഖദെ.
കവിത്വമായി കാവ്യമായെന്നിലുണരും
മേധാ സരസ്വതി, ദേവി കാദംബരി

ബ്രഹ്മപ്രിയെ.. വേദരൂപേ
സത്ബുദ്ധിദായിനി,ഭാരതി,
വിദ്യാദേവി വരവർണിനി
വീണാപാണിനി വരദേ,
താമരപ്പൂവിലമരും വാഗീശ്വരീ..

സാത്വികെ..സകലകലാവല്ലഭെ.. വിദ്യേ,
സർവാർത്ഥസാധികെ..മനോന്മയി
സാധുരക്ഷകെ..ശരണ്യേ.. ബാണി
രക്ഷ മാം മാ സരസ്വതി

വീണാപുസ്തകധാരിണി
സർവശാസ്ത്ര വിശാരധെ
അംബാ വാഗ്വിലാസിനി
സർവ വിദ്യാപ്രദായിനി

ശരണം നിൻ തിരുവടി അടിയന്നു
മൂകാംബികേ..പ്രണവനാദാത്മികെ.
ദേവി സകലഗുണനിധെ, ഹംസിനി
രക്ഷിക്ക തവ പാദപത്മം മാത്രം
ശരണമായ് കാണുമിവളെ വിദ്യേ, ദയാനിധേ.

“എല്ലാവർക്കും നേരറിവും ,സത്ബുദ്ധിയും അരുളുന്ന ഒരു നവരാത്രി ആശംസിച്ചു കൊണ്ട്….

സ്നേഹത്തോടെ

മായ.